Szpic Wilczasty - średniej wielkości pies do towarzystwa.
Te energiczne psy były w szesnastowiecznej Holandii wykorzystywane jako psy stróżujące. Są inteligentne i żywo reagują, często bez problemów można je hodować razem z kotami. Mają charakterystyczną, atrakcyjną szatę.
Przeszłość i teraźniejszość[]
Wyhodowany do życia na ograniczonej przestrzeni na barce, szpic wilczasty bardzo dobrze czuje się w mieszkaniach, w których nie ma nadmiaru przestrzeni. Jest nieduży, więc nie zajmie w takich warunkach dużo miejsca. Inna cecha odziedziczona po pracujących przodkach to czujność, te psy bardzo silnie reagują na zbliżenie się obcych. Skutkiem tego szpice wilczaste są dość hałaśliwe i trzeba je nauczyć, kiedy nie należy szczekać.
Historia[]
Jest to jeden z mniejszych przedstawicieli grupy szpiców, o lekko lisim wyglądzie. Ma stojące uszy, pysk okolony grzywą z dłuższych włosów i porośnięty długim włosiem ogon zakręcony nad grzbietem. Oryginalna, duńska nazwa - keeshond - pochodzi od Keesa de Gyselaera, który był w XVIII w. liderem Holenderskiej Partii Patriotycznej. Jego pies miał również na imię Kees. Po porażce Gyselaera rasa stała się bardzo rzadka, gdyż ludzie nie chcieli mieć nic wspólnego z tak jednoznacznym symbolem politycznym. Trzeba było niemal stulecia, by psy na nowo stały się popularne i dzisiaj można je czasami zobaczyć na barakach pływających po sieci kanałów pokrywających Holandię. Gdy na początku XX w. pojawiły się w Anglii, zwano je holenderskimi psami barokowymi.
Galeria[]
Aby zobaczyć całą galerię, kliknij tutaj.