Puli - rasa średniej wielkości psów pasterskich o charaktertystycznej sznurowanej sierści.
Historia[]
Historia puli jest długa i niezwykła. W IX w. z dorzecza Donu i Dniestru za linię Karpat przybyli Madziarowie z dużymi stadami bydła i rogatych owiec argali pędzonymi przez puli. Puli żyjący na Węgrzech w roku 899 bardzo przypominał psy z północnych Himalajów. Choć najwcześniejsza weryfikacja puli pochodzi z 1751 r. i zalicza je do psów myśliwskich, Węgrzy nazywali puli i pumi: Juhasz-Kutyak – pies pasterza. W 1901 r. puli został przemianowany na "psa domowego, rodzinnego, węgierskiego”. Miało to miejsce w czasie, kiedy wiele krajów zdecydowało się chronić swoje narodowe rasy. W XX w. po rozdzieleniu puli i pumi, czasem zdarza się pojedynczy szczeniak w miocie puli podobny do pumi, a nawet mudi – kolejnej rasy pasterskiej, wyodrębnionej niedawno.
Po II wojnie światowej, gdy pula genów drastycznie się zmniejszyła, hodowle i wystawy zostały zdominowane przez hodowców z MEOE. Ta organizacja propagowała swój wzorzec rasy wśród hodowców i wystawców. Wysoki poziom wystaw przyciągał zainteresowanych z innych krajów, szczególnie z USA i Wielkiej Brytanii. Brytyjczycy sprowadzili rasę do Australii i Nowej Zelandii. Rasa zyskała, kiedy na wystawie w Hammersmith w 1970 r. pan Ingus pokazał swojego psa Bodri z okazałą sznurową szatą sięgającą ziemi. W Polsce puli nigdy nie był popularny. Przed wojną można go było zobaczyć w warszawskim Zoo. W latach 70. i 80. przywożono je czasem z Węgier, ale choć wzbudzały sensację na ulicach, rasa nie zdobyła większego zainteresowania wśród hodowców.
Choroby[]
Jednymi z częściej występujących problemów zdrowotnych pośród psów wywodzących się z rasy puli są problemy związane z chorobami uszu. Jest to najprawdopodobniej spowodowane długą pokrywą sierści, jaka występuje u psów tej rasy i w związku z tym, słabym wietrzeniem kanałów słuchowych, warto jest także zwrócić nieco baczniejszą uwagą na oczy puli i pokrywę włosową je przykrywającą. Zbyt długie włosy, bowiem mogą doprowadzić do zwiększonej liczby różnorakich powikłań i podrażnień gałki ocznej tych psów.
Czasami także istnieje możliwość spotkania się z tego rodzaju chorobą, jaką jest dysplazja stawu biodrowego. Na ogół jednak poza trudnościami spowodowanymi jego dosyć specyficzną sierścią psy te nie są odmianą psa podatnego na choroby, są one postrzegane, jako jedne ze zdrowszych psów.
Zalety i wady[]
Najwięcej uwagi ze strony osoby posiadającej psa wywodzącego się z odmiany Owczarek węgierski puli wymaga nieco osobliwego rodzaju sierść, która to ma postać poskręcanych dredów. Puli jest typowym psem pasterskim, jest to średniej wielkości pies i jest on dosyć mocno zbudowany. Bardzo aktywna odmiana psa, co odzwierciedla się w jego szczekliwym i nader nieufnym zachowaniu wobec obcych mu osób. Jest to inteligentny pies posiadający żywy temperament i okazujący nad wyraz dużą chęć do nauki, w doskonały sposób sprawdza się on także, jako pies stróżujący. Pies wymagający bliskiego kontaktu z człowiekiem, jest on niesłychanie wrażliwym psem na złe traktowanie. Nie jest psem mogącym służyć za uroczą maskotkę nieposiadającą własnego wyrazu. Jedną z większych jego wad jest w zasadzie ciągła potrzeba wycierania łap po porannym spacerze, zwłaszcza jeśli miał on miejsca na mocno zroszonej trawie.
Galeria[]
Aby zobaczyć całą galerię, kliknij tutaj.