Psy i szczeniaki Wiki
Advertisement
Owczarek Szetlandzki
Sheltie
Charakterystyka Średniej wielkości pies
Waga 6,4-12 kg
Wysokość
  • Pies: 34,5-39,5 kg
  • Suka: 33,5-38,5 kg
  • Sierść Szata długa i gęsta; charakterystyczna grzywa wokół głowy
    Umaszczenie
  • Śniade
  • Blue-Merle
  • Tricolor
  • Kraj patronacki Wielka Brytania
    Klasyfikacja
  • FCI: Grupa I, Sekcja 1, nr wzorca 88
  • AKC: Herding
  • ANKC: Grupa 5 (Working Dogs)
  • CKC: Grupa 7 - Herding Dogs
  • KC(UK): Pastoral
  • NZKC: Working
  • UKC: Herding Dogs
  • Owczarek Szetlandzki - średniej wielkości pies.

    Owczarek szetlandzki wyhodowany na Szetlandach - wyspach u północno-zachodnich wybrzeży Szkocji - pierwotnie żył na farmach. Od tego czasu jednak dobrze przystosował się do życia w domach, pokazując, że łatwo się uczy i jest oddanym towarzyszem.

    Owczarek szetlandzki pochodzi z wysp o tej samej nazwie, położonych na północ od Szkocji. Ten średniej wielkości pies doskonale adaptuje się w surowym klimacie. Jest niezwykle opiekuńczy w stosunku do dzieci, nie znosi przemocy. Jego sierść nie wymaga specjalnej troski, natomiast należy zapewnić mu odpowiednio dużo spacerów.

    Zmiana roli[]

    Sheltie są na swoich rodzinnych wyspach coraz rzadsze, gdyż małe farmy zaczęto łączyć reorganizować. Na szczęście jednak ich popularność poza ojczyzną zaczęła wzrastać, zarówno jako psów wystawowych, jak i do towarzystwa. Owczarek szetlandzki to pies dla rodziny ze starszymi dziećmi, jak też dla ludzi samotnych, gdyż jest czuły i łatwo się uczy; właściciel musi się jednak przygotować, że będzie musiał regularnie psa czesać i szczotkować. Jako pies pracujący Sheltie instynktownie poddaje się treningowi, a wrodzona inteligencja pogłębia jego urok jako towarzysza. Choć nie jest małym psem, nie będzie próbował zastraszać mniejszych dzieci. Musi mieć zapewnione dużo ruchu. Owczarki Szetlandzkie lubią, również szczekać.

    Historia[]

    Sheltie jest wszechstronny i łatwo się przystosowuje. W swojej ojczyźnie, na Szetlandach, pilnował stad miejscowych owiec, często samodzielnie, bez dozoru. Ryzyko ataku drapieżników było tam stosunkowo niewielkie, natomiast stada owiec zagrażały uprawom. Pola nie były ogradzane, więc owczarki szetlandzkie miały dodatkowe zadanie - musiały pilnować, by owce nie weszły w szkodę. Odwiedzający wyspy marynarze często kupowali szczenięta i zabierali do domu; popyt na nie gwałtownie wzrósł na początku XX wieku.

    Galeria[]

    Sheltie
    Aby zobaczyć całą galerię, kliknij tutaj.

    Advertisement